مرز ارتباط

    1- وبلاگ حقگو بلوچ که بیش از یک ماه است که شروع بکار نموده است. این وبلاگ را جواد صادقی از جوانان خوش ذوق استان اداره می کند. جواد که از قدیمی های عرصه اطلاع رسانی است در این وبلاگ ، ذوق و سلیقه و خلاقیتش را در قالب یاداشتهای ماندگار در ژانرهای متفاوت نشان داده است. از طنز گرفته تا تحلیلهای جدی . طنز چواد ، که برروی شخصیت های مختلف سیاسی و اجتماعی و حتی اداری متمرکز بوده است دارای لطافت ها  و شیرینی های خاصی است. که گه گاهی با حساسیت و واکنش  برخی ها روبرو شده است. یادم می آید ، اواخر دهه 60 که مجله گل آقا  تازه چاپش شروع شده بود  ، پدرم همیشه گل آقا را می خرید و ما هم منتظر بودیم ببینیم ،  از دکتر حبیبی معاون اول رییس جمهور وقت چه کاریکاتوری کشیده شده و شاغلام با استکان چایی اش چه شوخی با دکتر حبیبی کرده است. پس هم این نوع طنز سابقه دارد و هم شیرینی های خاص خود را دارد. اما چه کنیم که فرهنگ نقد ستیز استان ما با این نوع طنز روی خوشی ندارد. جواد چند روری قهر کرد ، اما خوشبختانه امروز دیدم که برگشته است و از جواد می خواهم که محکم به راهش که بنظرم راه درستی است ادامه دهد و هروقت هم خواست با کسی شوخی کند و یا طنزی در مورد کسی  بنویسد  ، با اینکه هیچ جایگاه خاصی ندارم اما این ظرفیت را دارم که نقد و انتقاد از خودم را با هر نوع ادبیاتی که باشد ، با روی باز پبپذیرم.   

2- رازگو بلوچ که حقگو اورا آدمی : «خشن» که سفت و سخت به دیدگاهایش باور دارد ؛ معرفی کرده است و من او را جدی ترین آدم بلوچ می دانم. این روزها دیدگاهی جدید را وارد فضای مجازی بلوچ نموده است. بعد از وازگانی مانند : « نقد از درون » ، « اصلاح از درون » ، و « توسعه از درون» در وبلاگهای بلوچ ما شاهد دوره ای از رکود بودیم . اما رازگو نشان داد که : نقد از درون ، اصلاح از درون و نهایتا" توسعه از درون مستلزم شناخت ما از جامعه مان است. ما نمی توانیم نقدی جدی از خودمان داشته باشیم مگر اینکه بدانیم دنیا و ایران در مورد ما چگونه فکر می کنند. که « نگاه از بیرون» بدین منظور طرح شده است. البته  رازگو در نوشته های سریالی چند روز اخیرش بنظرم دچار یک چالش جدی شده است که آیا همه آنچه را که دوستان نویسنده طرح کرده اند را بنویسد یا خیر . اما نگاه از بیرون می تواند ما را در شناخت بهترمان یاری رساند تا ما از توهم و بهترین بودن بیرون بیاییم و ببینیم واقعیت لخت و تلخی  را که دیگران در مورد ما دارند. 

3- نوهان هم در پست اخیرش مطلبی نوشته است در مورد : عدالت اجتماعی در استان. مدتی قبل از کوهی مشرف بر یکی از روستا های استان به منطقه پایین دست می نگریستم . گستره دید و نگاه منطقه وسیعی را در بر می گرفت و قتی در پایین دست آمدم دیدم از آن نگاه خبری نیست و من حداکثر تا یک کیلومتری ام را می بینم و به تبع نگاهم نیز محدود می شد. اینها را عرض کردم تا بگویم از آن چیزی که نوهان زیاد در موردش صحبت نکرده است. برتری طلبی و خود برتر بینی بسیاری از بلوچ ها. خودبرتر بینی  صفتی است که در میان کسانی دیده می شود که عرض و افق دیدشان کوتاه است. نمی بینند دیگران را ، نمی بینندقوت و پیشرفت دیگران ، نمی بینند هوای آلوده ای را که سالیان سال است دارند استشمام می کنند. حرف که به میان می آید خودشان را و طایفه شان را بالاترین می دانددو دیگران را تحقیر می کنند. سال 85 بود در سرشماری آن سال ، مامور بودیم  که منطقه ای را سرشماری کنیم. . راننده ای داشتیم که من با او کار می کردیم. روزی حرفی از  او در میان آمد یکی از اقوام به من  گفت : راستی می دانی فلانی(منظور راننده ما)  «غلام» است!! از این سخن او  سخت بر آشفته شدم و گفتم نه اینکه الان که شما سردار زاده و خانزاده هستید ، تاجی بر سر این قوم و منطقه گذاشتید!!  بگذریم. که حتی در میان روشنفکران و تحصیلکردگان نیز همین مساله رایج است. در ایرانشهر بارها بر سر همین تحقیر دیگران و نازیدن به اجداد با خیلی ها ، که در بیرون برای خودشان نامی در کرده اند ؛ بحث کردم. بنظرم شرط اول ، گم شدن این تفکر شکستن طوایف و  گذر از جمع گرایی وحشتاک جامعه بلوچ  به فرد گرایی آرامبخش و پیش برنده  است.